In Yangshuo vertrokken met de bus naar Nanning, een rit van 7h zeiden ze. Het is een trip van bijna 9h geworden, waarvan we toch een dik uur hebben stilgestaan. Was het niet in file op de Expressway, dan was het net voor de busterminal :)
Nuja, als je in China reist dan word je de vetragingen gewoon...
Op de bus zat er een Zwitsers koppel dat hoopte om in een trek door te kunnen reizen naar de grens. Ik wist ondertussen al dat dat een hopeloze zaak zou worden en had mijn voorbereidingen getroffen. We zijn dan maar samen naar het hostel gegaan dat ik de dag ervoor al had gecontacteerd. Vanuit het hostel was het een kwartiertje wandelen naar de terminal vanwaar rechtstreekse bussen naar Hanoi vertrokken. De avond na aankomst zijn we ons ticket gaan halen (148 yuan), De dag erna vertrok de bus om 0800h 's ochtends. Er was een bus vroeger, maar zoals later zou blijken was het een verstandige beslissing om de latere bus te nemen.
In de bus werden we verwelkomd met een flesje water water. De rit zou ongeveer 7h duren, dus dat flesje water was meer dan welkom. Wat we niet wisten is dat we even voor de grens, in het Chinese stadje PingXiang een gratis lunch aangeboden kregen. En ook dat was meer dan welkom! De luch bestond uit rijst, warme groeten en gebakken inktvis. Zeer lekker, hoewel mijn Zwitserse rijskompanen iets minder opgetogen waren :)
20 minuten later arriveerden we aan de Friendship Gate, waar we mochten overstappen in electrische wagentjes. De toeristen en lokalen die op eigen houtje naar de grens reisden moesten wandelen of 10 yuan betalen. De grensformaliteiten waren vrij snel afgehandeld, hoewel de Chinezen een beetje moeilijk deden over mijn pasfoto (getrokken in 2007, dus zonder baard). De Vietnamezen daarentegen bekeken de foto niet eens...
Het vervoer tussen beide controleposten verliep vlot, mede dankzij de elektrische wagentjes :) Een in Vietnam konden we onmiddellijk overstappen in een bus die ons naar Hanoi voerde. In die bus zat een stel Britten dat de bus van 0730h in Nanning had genomen. Zij hadden een halfuur vertraging opgelopen zodat we nu in dezelfde bus naar Hanoi reden. De rit naar Hanoi nam ongeveer 4h in beslag, inclusief de pauze van 20 minuten. Het landschap onderweg verschilde niet veel van het Chinese, maar de huizen zijn wel in een totaal andere stijl opgetrokken. Geen idee of de Franse invloed van het begin van vorige eeuw hier een rol speelt. Op de baan gelden dezelfde regels als in China. Hoe groter het voertuig, hoe belangrijker je bent. Dit leidt natuurlijk tot redelijke rare en gevaarlijke situaties en de nodige ongevallen.
Eens in Hanoi werden we ergens op een plek gedropt die buiten de LP-kaart lag zodat niemand van ons goed wist waar we ergens waren. Uit noodzaak hebben we, ondertussen al met 5 backpackers, maar een taxi naar the Old Quarters genomen. Gelukkig, want dit bleek een rit van bijna 30m te zijn. Gelukkig wist de taxibestuurder het hostel zijn en probeerde hij ons geen ander in de maag te splitsen, want dat is iets waarvoor ze hier gekend zijn...
Mijn eerste indruk van Hanoi is chaos. Hiermee vergeleken is China een strak georganiseerd land!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten