Pagina's

vrijdag 27 juni 2008

Salar de Uyuni

Tja, waar te beginnen...
't Is in ieder geval weer een tijdje geleden dat ik het hier heb kunnen updaten, maar ik heb niet de mogelijkheid gehad. Sommige plekken in Bolivia hebben nu eenmaal geen internet, je mag al blij zijn dat er electriciteit is en een douche (en je mag dan helemaal een gat in de lucht springen als het een warme douche is) ;)

De busrit vanuit Tarija naar Tupiza was onvoorstelbaar!
We zijn welliswaar met 2 uur vertraging vertrokken, want de politie-agenten die ook met die bus meereden waren er niet op tijd... En agenten op een bus is zoals een busreis met de scouts, er werd heel wat afgelachen en alle stops liepen uit. De rit zelf was adembenemend en dit mag je dan echt wel letterlijk nemen. Ik heb 3 bussen in de ravijnen zien liggen... Het doet je wel even stilstaan bij de gevaren van de Boliviaanse wegen en bussen.

Tupiza zelf is een klein aangenaam stadje dat zich aan het ontwikkelen is tot een toeristisch centrum, wat zijn voor- en nadelen heeft. In ieder geval, de dag erna ben ik met twee Australiërs vanuit Tupiza vertrokken voor een 3-daagse door de afgelegen provincie Zuid-Lupez. Echt onvergetelijke landschappen die met geen woorden te beschrijven zijn... Zelfs de foto's doen de waarheid geen eer aan...
Soms was het wel zwaar. 10 uur in een jeep zitten, dooreengeschud worden omdat de "wegen" meer rotsen en putten bevatten dan zand, slapen bij redelijk frisse temperaturen. Iets waar de Aussies véél meer last van hadden dan ik, en waar zij dan ook constant over aan't klagen waren. Tot vervelens toe. Ik geef het eerlijk toe, de trip had geen dag langer moeten duren of ik was zot gekomen van die griet... Het enige dat ze kon was zagen en klagen. De kerel was best wel cool, hij besefte dat klagen en zagen het probleem niet zou verhelpen. Plus hij had redelijk goeie muziek op zijn iPod staan, en dat is altijd een voordeel als je met mij optrekt :)

De laatste dag van de driedaagse was eigenlijk het hoogtepunt.
De Salar itself. Een zoutvlakte ter grootte van Vlaanderen (12000 km²). Zo ver het zicht reikt niets dan wit, zoveel wit dat het na een tijd gewoon pijn doet aan je ogen... De enige remedie die dan helpt is een zonnebril opzetten, maar aangezien die in mijn kleine rugzak zat, moest ik mijn ogen gewoon sluiten :)
Ik ga hier niet alles neerschrijven, want dan ben ik morgen nog bezig... Een klein voorproefje kan je tussen de foto's vinden.

Nog een week en mijn tijd hier in Bolivia zit erop...

Last Week's Top Artists:

2 opmerkingen:

Pieter zei

sorry ik krijg de foto's niet geüpload naar picassa... nog eventjes geduld hebben is de boodschap

Pieter zei

en de foto's staan er!