Salar de Uyuni

Tja, waar te beginnen...
't Is in ieder geval weer een tijdje geleden dat ik het hier heb kunnen updaten, maar ik heb niet de mogelijkheid gehad. Sommige plekken in Bolivia hebben nu eenmaal geen internet, je mag al blij zijn dat er electriciteit is en een douche (en je mag dan helemaal een gat in de lucht springen als het een warme douche is) ;)

De busrit vanuit Tarija naar Tupiza was onvoorstelbaar!
We zijn welliswaar met 2 uur vertraging vertrokken, want de politie-agenten die ook met die bus meereden waren er niet op tijd... En agenten op een bus is zoals een busreis met de scouts, er werd heel wat afgelachen en alle stops liepen uit. De rit zelf was adembenemend en dit mag je dan echt wel letterlijk nemen. Ik heb 3 bussen in de ravijnen zien liggen... Het doet je wel even stilstaan bij de gevaren van de Boliviaanse wegen en bussen.

Tupiza zelf is een klein aangenaam stadje dat zich aan het ontwikkelen is tot een toeristisch centrum, wat zijn voor- en nadelen heeft. In ieder geval, de dag erna ben ik met twee Australiërs vanuit Tupiza vertrokken voor een 3-daagse door de afgelegen provincie Zuid-Lupez. Echt onvergetelijke landschappen die met geen woorden te beschrijven zijn... Zelfs de foto's doen de waarheid geen eer aan...
Soms was het wel zwaar. 10 uur in een jeep zitten, dooreengeschud worden omdat de "wegen" meer rotsen en putten bevatten dan zand, slapen bij redelijk frisse temperaturen. Iets waar de Aussies véél meer last van hadden dan ik, en waar zij dan ook constant over aan't klagen waren. Tot vervelens toe. Ik geef het eerlijk toe, de trip had geen dag langer moeten duren of ik was zot gekomen van die griet... Het enige dat ze kon was zagen en klagen. De kerel was best wel cool, hij besefte dat klagen en zagen het probleem niet zou verhelpen. Plus hij had redelijk goeie muziek op zijn iPod staan, en dat is altijd een voordeel als je met mij optrekt :)

De laatste dag van de driedaagse was eigenlijk het hoogtepunt.
De Salar itself. Een zoutvlakte ter grootte van Vlaanderen (12000 km²). Zo ver het zicht reikt niets dan wit, zoveel wit dat het na een tijd gewoon pijn doet aan je ogen... De enige remedie die dan helpt is een zonnebril opzetten, maar aangezien die in mijn kleine rugzak zat, moest ik mijn ogen gewoon sluiten :)
Ik ga hier niet alles neerschrijven, want dan ben ik morgen nog bezig... Een klein voorproefje kan je tussen de foto's vinden.

Nog een week en mijn tijd hier in Bolivia zit erop...

Last Week's Top Artists:

Villamontes (pt. 2)

Damn tis hier koud!
Ik heb hier al 2 dagen geen zon gezien. Alleen maar grijze wolken en een redelijk frisse wind, die het stof overal doet inkruipen... 't Is eens iets anders ;)

Het slechte gevoel van afgelopen week is lanzaam aan't verdwijnen, meer dan waarschijnlijk omdat ik gisteren eens serieus heb kunnen praten met E. Het deed deugd om mijn hart eens te kunnen luchten aan iemand die me kent. Heb met haar ook eens over de strijd om Autonomía van de regio's hier kunnen praten. Nu begrijp ik tenmiste toch een beetje waarover het gaat... En eigenlijk komt het gewoon neer op datgene wat altijd problemen geeft. Mensen die macht hebben zijn bang om die macht kwijt te spelen en als reactie gaan ze nog meer macht eisen. Maar 90% van de mensen in de straat weet niet eens wat die eis van meer autonomie inhoudt. En dat geeft dus wat problemen. Vooral voor de Indianen, zij worden met mooipraterij overtuigd om vóór de autonomie te stemmen, maar eigenlijk is de autnomie héél nefast voor hen. Het is een beetje zoals een homo die voor het Vlaams Belang zou stemmen...

Gisteren zijn we samen naar Yacuiba (een stad op de grens met Argentinië) gereden. Met een gedeelde taxi, het is nogal moeilijk voor te stellen, maar daar steken ze dus 7 man in. Chauffeur + nog 2 mensen vooraan, 3 achteraan en dan nog ene in de koffer tussen de bagage van al de rest. In Yacuiba was het redelijk onrustig. De tegenstanders van de Automía hadden de weg geblokkeerd: gooi gewoon een paar ton zand op de rijbaan, steek wat banden in de fik, maak een houtvuurtje waarop je vlees en vis kan roosteren en je hebt een leuk feest in't midden van de weg (ahja af en toe moet er ook eens wat vuurwerk afgeschoten worden natuurlijk) ;)
Nuja zo iddylisch is het nu ook weer niet... Zeker niet als de voorstanders van de Autonomía ook komen protesteren. Gelukkig stond er een linie van in gevechtskleij gestoken politie tussen de twee kampen. Volgens E. loopt dit soort van confrontaties wels eens uit de hand. Dus we waren vrij opgelucht dat we zonder kleerscheuren door de manifestatie geraakten. Vandaag 22 juni is het trouwens de volksraadpleging in het departement Tarija... Ben eigenlijk wel benieuwd wat de uitslag gaat zijn, nu niet dat die heel bindend is, maar toch...
Heel de politieke situatie in Bolivia is trouwens vrij ingewikkeld. Het land is rijker dan iedereen denkt, maar het probleem is dat dat dus niet in het straatbeeld te zien is. Bolivia is zelfbedruipend voor olie en benzine, ze halen hier meer dan genoeg gas en olie uit de grond om de eigen behoefte te voldoen, meer zelfs een klein deel kan geëxporteerd worden. En nu de oliebedrijven genationaliseerd zijn kan dat geld gebruikt worden voor de ontwikkeling van het land. Alleen zal daarvoor een grote grondswetwijziging moeten doorgevoerd worden. Die nieuwe grondwet is al opgesteld, maar op 10 augustus zijn hier nationale verkiezingen... En dat zou wel eens roet in het eten kunnen gooien. Laat ons hopen dat de Bolivianen slim zullen zijn en aan hun toekomst denken. Alleen is de interesse in politiek hier nog minder dan in België. Het probleem is natuurlijk ook dat hee delen van het land eigenlijk afgezonderd zijn. De infrastructuur is niet overal van dezelfde kwaliteit, wat natuurlijk zijn beperkingen oplevert om de nodige informatie snel en correct te verspreiden door het land (zelfs TV en radio zijn niet overal toegankelijk)

's Avonds hebben we trouwens een echte beker chocomelk gedronken. We hebben daarvoor wel 2 stukken van de goede Belgische chocolade opgeofferd, maar man, smaakte dat heerlijk!

Als alles meezit vertrek ik vanavond naar via Tarija naar Tupiza, alwaar ik een toer over de Salar de Uyuni ga maken...

Last Week's Top Artists:

Santa Cruz (uit noodzaak)

*Oef*

Ik heb een duplicaat van mijn ticket ontvangen... Het heeft me wel 107 USD gekost, maar nu geraak ik toch thuis :)

En het is me een heel gezever geweest om het kantoor van Air France terug te vinden in Santa Cruz. Ik wist dat er een was (dankzij de Trotter die gestolen is, en voor alle veiligheid had ik het ook even opgezocht op internet), maar toen ik arriveerde in het winkelcentrum waar het zou moeten zijn, was er niets te zien. Ik heb dan maar een verkoopster aangeklampt en die wist me te vertellen dat ze begin dit jaar verhuisd zijn. Een stuk uit het centrum, het exacte adres wist ze evenwel niet, maar wel de richting. De taxista die me bracht wist het ook niet zijn, maar hij heeft me afgezet in de juiste wijk. Daar heb ik dan een heel uur rondgewandeld en een tiental mensen geambeteerd met dezelfde vraag. "Busco la officina de aerolinea Air France. ¿Donde esta?" Geen succes... Een agent heeft me dan in ongeveer de juiste richting gestuurd, maar heb het nogmaals moeten vragen in een hotel en die hebben dan een planneke getekend in mijn schriftje...
Anderhalf uur heb ik in dat kantoor gezeten om een duplicaat van mijn ticket te laten maken.
Ik heb er dan ook gevraagd of het mogelijk was om eventueel vroeger naar huis te komen, maar dat was niet mogelijk. Ofwel waren alle vluchten al volgeboekt ofwel was er geen verbinding vanuit Santa Cruz naar Sao Paulo (ik vlieg vanuit Santa Cruz naar Sao Paolo en dan naar Parijs, waar ik een TGV naar Bxl Zuid heb en daar dan een IR naar Kapellen)...
Dus ik vertrek pas 03-07 naar huis, waar ik normaal 04-07 zou moeten arriveren.

Ik heb wel geen flauw idee wat ik nog ga doen. Normaal zou ik morgen terug naar Villa Montes trekken, want er zou een muziekfestival plaatsvinden, maar heb nog steeds geen bevestiging gekregen van E. en dat zorgt wel voor wat problemen aangezien er alleen nachtbussen naar Villamontes rijden. En als ik daar morgen zou moeten zijn betekent dat ik deze avond een bus zou moeten nemen... Ik kan natuurlijk op de wilden boef gaan, maar 't is nu niet dat Villamontes zoveel te beiden heeft.
Ik moet dus nog 2 weken zien te vullen zonder reisgidsen. En Santa Cruz is me toch net iets te duur om hier te blijven hangen... Ik kan natuurlijk nog naar Uyuni gaan, dat is inderdaad nog een mogelijkheid :)

Last Week's Top Artists:

Sucre (pt. 2)

Ik ben er dus niet aan ontsnapt... Mijn kleine rugzak is gerat.
En op zo'n domme manier! Ik ben met de nachtbus uit Santa Cruz de la Sierra aangekomen, een taxi naar het hostal genomen en daar is het gebeurd.
Er kwam iemand naar buiten gestapt om me te helpen uitladen en hij neemt mijn grote rugzak (de kleine had ik op mijn rug). We wandelen het hostal binnen, en hij zet mijn rugzak aan de kant, maar uit het zicht. Ik neem de grote rugzak (de kleine hangt nog steeds op mijn rug) en verplaats hem waar ik hem kan zien. Ondertussen komt er een meisje met een borstel binnen en zij zegt dat ze de baas gaat halen. Ik verplaats mijn 2 rugzakken naar het Receptielokaal (die kerel is ondertussen nog steeds bij de rugzakken) en draai mijn rug voor 10 seconden naar de rugzakken (had de kleine in het lokaal afgedaan omdat het toch net iets makkelijker zit op een stoel) en dan slaat ie toe... Ik heb vrij snel door dat ie gaan lopen is met mijn rugzak en achtervolg hem nog, maar tevergeefs! Hij is waarschijnlijk de eerste hoek omgedraaid en ik ben hem dus kwijtgespeeld. 20 minuten later zit ik op het politiebureau een verklaring af te leggen. PV is opgemaakt... Ben dus mijn kodak kwijt, mijn belgisch ID (gelukkig niet mijn paspoort), mijn zonnebril, mijn Air France ticket naar huis, mijn mp3-speler en nog wat andere rommel. Maar dat vind ik eigenlijk nog niet zo erg. Het verlies van mijn reisdagboek vind ik veel erger... en de laatste foto's op mijn kodak... De foto's met E. en A. (een vriendin van E.) in Villa Montes. Alle andere foto's staan op een usb-stick dus die heb ik nog (gelukkig maar).

Maar petje af voor die politie-officier die me geholpen heeft (m'n Spaans is niet zo schitterend maar hij heeft me toch maar begrepen). Ze waren trouwens allemaal enorm vriendelijk. De eigenaar van het Hostal heeft zich wel 1000 maal verontschuldigd, maar zij kan er ook niets aan doen, dit had iedereen kunnen overkomen. (jaja, ik weet wel wat jullie nu denken, zo'n dingen overkomt de lompste eerst).
In iedere geval dit betekent dat mijn reis weer een onverwachte wending neemt. ik ga morgen terug naar Santa Cruz, zodat ik in het Air France kantoor aldaar kan horen wat ik moet doen om het gestolen ticket te recuperen.

Voor de rest is hier alles dik OK, heb ondertussen al een nieuwe tas gekocht. Iets kleiner dan de vorige en een nieuw schriftje + bijhorende balpen, zodat ik mijn dagboek kan hervatten. En ook een nieuw fototoestel, een klein digitale samsung, koste me 200 US, maar 't zou stom zijn om nog 2 weken te trekken en er geen foto's van te hebben...
De rest moet ik als hopeloos verloren beschouwen :(

snel tussendoortje

Het internet hier in Villa Montes is niet echtje dat dus ditismaar een snel tussendoortje om te zeggen dat alles dik OK is.
Tarija was en isbest wel een mooie stad. welliswaar atypisch voor Bolivia. Maar de vraag is dan weer waarom dat zo is. Ik vermoed omdat het klimaat er totaal anders is dan op de Altiplano.

Hier in Villa Montes is het nog erger ;)
Temperatuur is veel hoger, 's nachts is het minder koud, maar er zitten hier veel meer insecten... zo van die venijnige beestjes die steken en dan jeukt dat verschrikkelijk hard. En het is winter nu! Ik vraag me af hoe warm het dan is in de zomer... vermoedelijk is het hier gewoon niet uit te houden, zomer betekent natuurlijk ook wel regenseizoen, dus dan koelt het toch een beetje af. Maar daardoor worden de wegen dan weer onberijdbaar: yeps de wegen vanuit Tarija naar Villa Montes, zijn niet meer dan een zandweg op de flank van een berg. Als het hier eens goed regent, dan zijn ze hier leterlijk en figuurlijk afgelsoten van de buitenwereld...

Last Week's Top Artists:

Sucre

En ja, we zijn weer on the road. :)
Ik ben samen met een Belgische uit St-Niklaas, een Nederlandse Canadees uit Groningen en een Brit uit Bristol vertrokken naar Sucre. Maar omdat we eens iets anders wilden doen, hebben we, in plaats van een gewone bus, met z'n vieren een taxi genomen om de 200 km tussen Potosí en Sucre te overbruggen. 't Was 5 bob per man duurder maar we waren er wel een uur sneller. En we hebben onderweg stevig gelachen (en de anderen ook wat gedronken).
Kortom ik heb 4 nachten in Potosí gezeten, waarvan 2 min of meer verplicht uit noodzaak. Op zich was dat niet zo erg, want Potosí is best wel een fijne stad.
Qua architectuur is het niet erg interessant, maar het is een prachtige omgeving. En het was een superbe hostal, echt niet te beschrijven... Een dikke aanrader het Koala Den Hostal.

Sucre daarentegen is een vree schone stad. Het centrum is mooi wit en de pannendaken zijn rood (denk aan de Zuid-Spaanse steden). Hoewel ik er maar 24 uur ben gebleven, heb ik toch een goeie indruk opgedaan. Ik ben er zeker van dat ik in de loop van deze reis nog terug langs ga voor een iets langere tijd. Maar gisteren leek het het beste om er zo snel mogelijk weg te wezen.
Onze goeie vrienden de truckers hebben weer beslist om de wegen te blokkeren. Afhankelijk van welke bron duurt het 2, 5 of een onbepaald aantal dagen. En Sucre is niet echt een stad waar ik tot zaterdag zou willen vastzitten. (ja, inderdaad, in het weekend zijn de wegen gewoon open) Langs de andere kant welke stad is het wel waard om er een week vast te zitten?

Dus ik heb gisteren een bus naar Tarija genomen, waar ik deze ochtend om 0430h ben aangekomen. Heb me hier geïnstalleerd in een hostal (momenteel is Tarija de duurste stad die ik ben tegengekomen) en heb een eerste stadswandeling gemaakt. I like this town! De mensen zijn hier anders dan op de Altiplano. Ze zien er niet alleen anders uit (fysiek dan), maar ze gedragen zich ook anders. De stad is trouwens veel westerser dan ik vermoedde. Ze is totaal niet te vergelijken met de andere steden die ik al bezocht heb. Nog meer dan Sucre is dit een Spaanse stad. En van 13h tot 15h is hier echt geen zak te beleven --> siësta (vandaar de mogelijkheid tot dit uitgebreid verslag)

Last Week's Top Artists:

fysieke omstandigheden

Hmz, 't is zover.
Gisteren tijdens het bezoek aan het Sant Teresa klooster in Potosí kreeg ik plotseling last van mijn rug om een onbekende reden. Resultaat is dat ik enorm slecht geslapen heb, en dat ik nu nog meer last van mijn rug heb.
En eigenlijk wou ik vandaag vertrekken naar Uyuni. Maar ik zie het echt niet zitten om in deze omstandigheden 3 à 4 dagen in een jeep te zitten die volle gas over een oneffen terrein rijdt. Dus de Salar zal ofwel later tijdens de reis bezocht worden ofwel niet...

Vandaag hou ik het dus gewoon heel rustig in de hoop dat het morgen beter zal zijn.

Last Week's Top Artists:

nog steeds Potosí

De blokkades zijn ondertussen al 3 dagen bezig en veel backpackers zijn radeloos aan't worden.
De meeste reizen op een redelijk strikt tijdsschema, en elke dag dat ze ergens vastzitten is een verloren dag in hun ogen. Voor mij maakt het niet erg veel uit. Normaal zou ik vanavond of morgen naar Tupiza kunnen vertrekken, volgens de uitbater van het hostal hier (maar ik heb er niet al te veel vertrouwen in...)
Nuja we zien wel. Als ik in Tupiza geraak dan is het de bedoeling om de Salar de Uyuni van daaruit te verkennen, waarschijnlijk voor 2 nachten en 3 dagen. De meesten preferen een toer van 3 nachten en 4 dagen, maar van wat ik gehoord heb is dat net iets te lang om nog interessant te zijn (de verveling durft dan wel eens toeslagen omdat je die laatste dag gewoon terugrijdt naar je vertrekpunt)

Alleen hoop ik dat na mijn toer door de Salar, de problemen zijn opgelost, want anders kan ik nooit in Tarija geraken. Tarija is een grotere stad die al sinds het begin geblokkeerd is. En ik moet daar geraken om verder door te kunnen reizen naar Villa Montes...
Het zal dus nog een leuke week worden vol met verrassingen ;)

Last Week's Top Artists:

Potosí

Met wat chance ben ik gisteren om 1900h in Potosí geraakt. Maar aan het laatste tolhuis voor de stad, hadden we pech... De bloquaderos waren toen al actief. Resultaat: we moesten te voet voorbij de wegblokkade en achter de blokkade konden we een taxi nemen naar het stadscentrum. (ik spreek nu over "we" omdat ik niet de enige passagier was op de bus; ik was wel de enige gringo)
De truckers stqken omdat Evo Morales (en dus de hele regering) beslist heeft om de benzineprijzen met 50% op te slaan. Ik begrijp wel dat dat een enorme schok geeft, maar de benzineprijzen hier in Bolivia zijn in vergelijking met Perú spotgoedkoop. Meer zelfs benzine is hier goedkoper dan diesel!

De verwachtingen voor volgende dagen zijn niet hoog... De blokkades zouden eigenlijk 48 uur duren, maar vermoed wordt dat het pas zaterdagochtend opgelost zal zijn. En dat is dan na 96 uur. Veel backpackers zitten hierdoor dik in de penarie, omdat ze afgesproken hebben in een andere stad. En de enige mogelijkheid om daar te geraken is via het vliegtuig of een taxi huren. De eerste mogelijkheid zie ik nog wel zitten. Het is duur, maar je wint tijd als je lange afstanden wilt afleggen. Een taxi is niet zo duur als je met 4 bent en spijtig genoeg reis ik alleen en de mensen die ik tegenkom zijn in de andere richting aan het reizen (van Chili naar Perú) en die trekken echt de haren uit hun hoofd omdat zowat alle grote steden (La Paz, Santa Cruz, Oruro, Sucre, Potosí, Cochabamba en Uyuni) geblokkeerd zijn.

En voor de ongeduldigen... de foto's komen binnenkort online!
Mits wat hulp van het thuisfront ;)

Last Week's Top Artists:

Oruro II

Verandering van plannen!
E. zal niet in Sucre zijn én om 22h start er hier zo'n beruchte wegblokkade... dus mijn nachtbus naar Sucre is veranderd in een dagbus naar Potosí. Ik ben trouwens enorm blij dat ik niet in La Paz zit want daar zitten ze al 2 dagen vast (volgens een Amerikaans koppel dat ik hier aan de busterminal ben tegengekomen). Nuja dat betekent wel dat mijn uitgestippelde route aangepast moet worden en dat levert me wel wat problemen op. Vooral dan met mijn voorraad malariapillen... Ik moet ze een week voordat ik in het risicogebied kom beginnen innemen tot 4 weken nadien. Ik heb welliswaar een voorraad voor 10 weken, maar toch...
Nuja problemen zijn er om opgelost te worden :)


Last Week's Top Artists:

Oruro

Dit stadje spreekt me veel meer aan dan La Paz. Het is de derde grootste stad van Bolivia (de grootte van Brussel ongeveer). Groot geworden door de vele ertsen die hier in de heuvels zitten. Momenteel worden die niet meer ontgind op grote schaal omdat het geld ontbreekt...
Knap om te zien hoe de stad zich ontwikkeld heeft in de omgeving (foto's komen later... p.s. zelfs een fotograaf hier in Oruro kon de CR2 bestanden niet lezen. Hij had geen photoshop en/of Picasa2 geïnstalleerd, en hij gebruikte hetzelfde toestel als het mijne...dit even terzijde)

Het centrum van Oruro is eigenlijk één grote openluchtmarkt. Je kan er alles kopen voor prijzen waarvan je achterovervalt. Een voorbeeldje: een paar lederen botinen voor 190 BOB. dat is dus gelijk aan 19 euro!!! Spijtig dat de grootste maat die je hier kunt krijgen een 42-43 is (als je geluk hebt). Alles is eigenlijk een pak goedkoper dan in België: Nuja dat is ook niet zo raar als je weet dat een bouwvakker hier ongeveer 60 BOB per dag verdient. Dat ben ik gisteren per toeval te weten gekomen tijdens een gesprek met een supervriendelijke en geduldige agent van de Policia Nacional. Ik moest mijn verblijfsvergunning (standaard 30 dagen) laten verlengen. Nu kan ik officieel 3 maanden in Bolivia blijven. (Dit was nodig omdat ik Bolivia ben binnengekomen op 29 mei en pas 3e juli naar huis vlieg). Nu niet dat ik dat van plan ben, want ik vermoed dat er dan een paar mensen niet zo blij gaan zijn ;)

Morgenavond neem ik de nachtbus naar Sucre, en als alles vlot verloopt kan ik daar mijn rugzak wat lichter maken. Die 4 kg chocolade kan ik dan aan E. overhandigen, zodat ik die niet meer moet meesleuren (en het geeft me wat extra ruimte voor souvenirs ook)

Het weer op de Altiplano is echt iets raars.
Overdag kan de temperatuur oplopen tot een goede 30 graden Celcius, 's nachts daarentegen koelt het af tot een graad of 3 en als je pech hebt (zoals deze ochtend) heeft het zelfs gevroren. En dan is het opletten geblazen als je buitenkomt anders lig je op je gat...
Het is natuurlijk winter, maar toch verwacht je zo'n temperatuurschommelingen niet. En naar't schijnt is't in Uyuni nog erger. Daar zou het 's nachts tot -20 kunnen gaan. Brrrr....


Last Week's Top Artists:

La Paz

Te veel impulsen om een deftig tekstje neer te schrijven, en ook geen goesting om een halve roman met mijn ervaringen neer te pennen. Want dat is echt onvoorstelbaar hier! Elk uur maak je hier wel iets mee, of zie je iets gebeuren waarbij je je zenkbrauzen optrekt.

Enkele AFS'ers die hier zitten zullen het met alle mogelijke methodes ontkrachten, maar ik vind het een onaangename stad. Waarschijnlijk omdat ik door de stad trek en er niet leef.
En het is een van de ongezondste steden die ik al gezien heb. De bussen zijn hier zo oud dat ze net niet uit elkaar vallen, en de roetdampen die ze uitstoten blijven soms minutenlang in de straten hangen. Als je daar dan passeert heb je net het gevoel of je vergast wordt (dat zal natuurlijk ook wel door de hoogte komen, want de stad bevindt zich tussen 3600 en 4000m).

Het is wel knap oñ te zien hoe de stad omsloten is door bergtoppen van +4000m en hoe de stad tegen de flanken van die toppen naar boven groeit...

Last Week's Top Artists: